Прага-Вена-Будапэшт

З 13 па 18 верасьня я наведаў Эўропу. Калі казаць канкрэтна: праляцеў па той Эўропе галопам, адчуваючы сябе ці то савецкім танкістам у далёкім 1945, ці то

савецкім дэсантнікам з вясны 1968 года. Ехала нас зборная група турыстаў - амаль усе менчукі, не ўлічваючы некалькі асобаў, падсеўшых у наш зялёна-памаранчовы

Neoplan у Берасьці.

Берасьце

Горад настолькі маленькі і правінцыйны, што нават ня хочацца верыць у яго абласны статус. Праўда, заўважу, што ўзровень жыцьця там відавочна вышэйшы ад магілёўскага.

Бадай на тое ўплывае блізкасьць мяжы, хоць кісьлік дробным гандлярам Эўразьвяз такі перакрыў.Калі раней і крывы, і сьляпы пхнуліся ў спэкулятыўных

мэтах да недалёкага Беластоку, гандлюючы там цыгарэтамі, сьпіртусам і скупляючы бытавую хімію, будаўнічыя матэрыялы і інш., то зараз туды едуць ужо людзі з сур'ёзнымі

мэтамі і грашыма. Карацей, Брэсту гэтая жалезная заслона патрэбна як сабаку пятая лапа, бо іншай альтэрнатывы для места фактычна няма.

Мяжа

Мяжу прайшлі вельмі хутка, бо транспарту праз яе паменела з адзначаных вышэй прычынаў. На самой мяжы знашага боку асірацела стаіць мадэрнізаваны Duty Free,

у які марна хацелі даць нырца нашыя спадарожнікі.Мадэрнізацыя бязмытнай крамы адбылася ў накірунку згубы апошняй уласьцівых для яе функцыяў. Як вядома, бязмытнага

гандлю ў Беларусі больш няма. Ёсьць толькі такія вось рэлікты з далёкай дагістарычнай эпохі дзікага капіталізму ці проста капіталізму.

Польшча - Pajero

Нарэшце! Нарэшце я на Захадзе! Лягені глытнулі вольнага буржуазнага паветра, плечы разгарнуліся, позірк бліснуў агнём, а сківіца адвісла да зямлі...

Першы кілямэтар па польскай тэрыторыі больш нагадваў мне скок у і часе гадоў так на 25. Прыгожыя дамы-катэджы, выстражаны газон, ружоўнікі ля самай апошняй хібары - і ўсё гэта ў 2-3 кілямэтрах ад забітага беларускага сяла! Зрэшты, па польскіх мерках Бельск-Падляскі і навакольныя гміны таксама забітыя і адсталыя, хоць па нашых мерках тыя вёскі будуць сярод першых у краіне. Над польскай тэрыторыяй праплывае дух прадпрымальніцтва і каталіцтва: кожны гаспадар - гэта асобнае прадпрыемства (кавальства, фэрма, кавярня, майстэрня і да т.п.); ля кожнай вёскі - абавязковы крыж ці Дзева Марыя ў пазалочаных шатах. Дзяржаўных аграгарадкоў там няма, яны

былі ў Польшчы яшчэ ў час "народовэй дэмокрацыі", паказаўшы сваю прыродную неэфэктыўнасьць і абсурднасьць.

Праз якую гадзіну мы прыязджаем на аўтастаянку Pajero, дзе ваш герой зноў быў шакаваны...ад порцыяў у страўні. Страўня тамака звычайная і падобная да нашых,але там жа, спадарове,і накладаюць!!! Выяўляецца, што ў нас ёсьць нейкія абмежаваньні на памер порцыяў, якія ўразаюцца ўжо на заканадаўчым узроўне. Гэта робіцца,як вы здагадаліся, яшчэ да таго, як скрадуць паварыхі. У Паджэры я ўпершыню пабачыў на свае вочы як павінна выглядаць порцыя ані ўрэзаная, ані скрадзеная.Есьці не хацелася да Прагі.

На кожным кроку польскай дарогі стаяць агромністыя лягістычныя цэнтры IKEA, UNILIVER etc. - вось як мазуры зарабляюць на геапалітычным становішчы краіны! Дарэчы,IKEA - гэта найбуйнейшы інвестар Беластоцкага ваяводства Жэчыпаспалітэй.

Вроцлаў

Праз Вроцлаў мы ехалі амаль ноччу, таму горад не давялося пабачыць. Заўважыў толькі, што места даволі мадэрновае, з вялікай колькасьць хмарачосаў, гатэляў,

бінэс-цэнтраў. Па дарозе нам трапілася некалькі файных касьцёлаў, сярэднявечны мост, купа рэклямы і сьмецьця. Апошняе мяне зьдзівіла, бо я ўяляў Польшчу як выключна

вылізаную краіну. Бачу, што сапраўды Беларусь - краіна чыстых праспэктаў і цэнтральных вуліц. Усеагульным клінінгам вырашаюцца сацыяльныя праблемы, бо ствараюцца

працоўныя месцы і сьвяточная атмасфэра ўсеагульнага дабрабыту і стабільнасьці.

Мяжа з Чэхіяй

Яна натуральна адсутнічае. Толькі ехаў і чытаў польскія шыльды,як праз пяць хвілінаў за вакном зьяўляецца славуты чэскі "Pozor!". Pozor нам, што мы бяз візы
пакуль можам езьдзіць толькі ў разьбітую Украіну і бандыцкую Маскву. Прачытаў учора, што тралейбусны парк Крыму занесены у кнігу рэкордаў Гінэса як самы стары ў сьвеце.
Нічога! Мы, беларусы, непераборлівыя: у Маскву -так у Маскву, у Алушту-так у Алушту! Эўропа проста ня ведае, што мы нашмат бліжэй да агульназаходняй традыцыі
грэцкіх полісаў. Аўтаркія і аўтаномія-гэта нашая неад'емная рыса, сягаючая сваімі каранямі аж у сярэдзіну 1990-х.

Працяг будзе далей...
Мае фота можна пабачыць тутака:
View my Photo Album
Free Photo Albums by Bravenet.com