четверг, 6 октября 2011 г.
пятница, 23 сентября 2011 г.
Абавязкова трэба дзейнічаць, бо паміж "шчасьцем сінтэтычным" і сапраўдным, пачуцьцё якога ўзьнікае пасьля дасягненьня мэтаў, няма розьніцы. Ці купіце вы новы
BMW, ці, як і раней, паедзіце на тралейбусе № 8 - усё адно маеце быць аднолькава шчасьлівымі. Ня верыце? Точыць чарвяк сумневу?
Тады абавязкова паглядзіце лекцыю Дэна Гілберта!
суббота, 3 сентября 2011 г.
вторник, 19 июля 2011 г.
Крычаў – Мельбурн: шлях бізнэсоўца і філантропа Сімхі Баеўскага
Сіднэй Баеўскі Маер ( рус. Симха Майер Баевский); 8 лютага 1878 – 5 верасьня 1934) уславіўся не толькі тым, што з эмігрантаў выбіўся ў самыя вядомыя аўстралійскія бізнэсоўцы, стварыўшы найбуйнейшую аўстралійскую гандлёвую сетку Myer, але і тым, што сваёй філантрапічнай дзейнасьцю выратаваў ад галоднай сьмерці тысячы сямей працоўных па ўсім Паўднёвым мацерыку.
Лёс Сімхі Баеўскага, які толькі ў сталым веку стане называцца Сідам, амаль нічым не адрозьніваўся ад лёсу той габрэйскай моладзі, якая бегла на пачатку ХХ ст. зь беларускіх губерняў за акіян. Прычыны новага Зыходу былі рознымі: ад эканамічных да рэлігійных, хоць адна зь іх – перасьлед па рэлінійна-нацыянальнай прыкмеце – стала хіба галоўнай.
Сімха Маер Баеўскі нарадзіўся ў 1878 г. у Крычаве Магілёўскай губерні ў межах рысы аселасьці ў сям’і талмудыста Эзекіля Баеўскага і Куны Дубруш, у дзявоцтве Шур. Пачатковую адукацыю Сімха атрымаў у родным Крычаве, але ж замест талмудычнай “кар’еры” выбраў, а пазьней і пераняў, справу маці – гандаль тканінамі.
Справа Маера йшла ня дужа бойка, і ў беднаватым габрэйскім Крычаве ўсё больш і больш пачынаюць разгарацца кагальныя спрэчкі. Зрабіўшы выснову, што пракарміцца ў беларускай глыбінцы амаль не магчыма, у жніўні 1899 Баеўскі перыязджае ў Мельбурн да старэйшага брата Элькона(1875-1938), амаль не маючы грошай і практычна не ведаючы ангельскай.
Сіднэй, як пачаў сябе называць на ангельскі манэр юнак, і яго брат Элькон спачатку разам працавалі ў майстэрні па пашыву бялізны земляка Слуцкіна ў Фліндэрс Лэйн, але, маючы за мэту сваю справу, неўзабаве адкрылі невялікую лаўку тканін ў Бендыга. Справа з самага пачатку не заладзілася, таму малады прадпрымальнік вымушаны быў хадзіць з панчохамі і снуркамі ўласнае вытворчасьці з хаты ў хату, амаль як на Магілёўшчыне, прадаючы з рук свае тавары, расхвальваючы сваю прадукцыю тубыльцам больш жэстамі, чым ангельскай мовай.
Хадзіць было нязручна, таму ашчадзіўшы грошай, Баеўскі-Маер купляе воз, на якім развозіць тавар па гарадах. Ідэя была цудоўнай, павысіўшы ККД прадпрыемства ў некалькі разоў. Заставалася толькі выбраць раён, дзе было меньш канкурэнтаў. У выніку браты пасяліліся ў Пэл Мэл, дзе гандаль сапраўды пайшоў у гару. Маладыя эмігранты, назьбіраўшы патрэбную суму, тут адкрылі некалькі лавак, і хутка купілі збяднелую фірму Craig Williamson&Thomas.
У 1911, сур’ёзна стаўшы на ногі, Сімха з Крычава, ён жа Сіднэй Маер, купіў гандаль мануфактурнымі таварамі Wright&Neil на вуліцы Бурке побач з Галоўным паштамтам, а ў 1914 г. у гэтым прэстыжным раёне быў завершаны і новы будынак, які адчыніў свае дзьверы пакупнікам.
Маючы відавочныя камэрцыйныя здольнасьці і аналітычны розум, Маер укладае праз некалькі год грошы ў куплю ў Бэлараце фабрык па вытворчасьці воўны, а праз 3 гады на пляцы перад Галоўпаштамтам Мельбурна зьяўляецца яшчэ адна крама.
Гэта быў пачатак гандлёвай сеткі Маера, акцыянернага таварыства, якое ў 1934 г. мела ў сваім фондзе £2,500,000. Пасьля таго, як Сіднэй набыў ў Адэлаідзе фірму Marshall's Limited, ў кампаніі працавала ўжо 5300 чалавек, якія атрымлівалі медыцынскую дапамогу, харчаваньне за кошт фірмы, а таксама езьдзілі ў дом адпачынку на ўзьбярэжжы Dandenong Ranges. Для 1930-х гг. такія сацыяльныя навіны былі для Аўстраліі сапраўдным дзівоцтвам. Добра памятаючы налёгкія часы маладосьці ў Беларусі, цяжкую працу і голад першых год у эміграцыі, Маер пакляўся сабе, што любым коштам будзе дапамагаць простаму чалавеку. Выйшаўшы зь нізоў, бізнэсовец не стаў спускаць мільёны на рулетку, а, як і раней, працаваў з самага ранку да ночы, узваліўшы на сябе і груз адказнасьці за сваіх працоўных.
Паволі складвалася і асабістае жыцьцё ўвесь час занятага філантропа. Маер быў жанаты двойчы. Яго першы шлюб з Ганнай Флегельтаўб (1868-1963) пратрываў 14 гадоў, а ў 1920 ён ажаніўся з Марджэры Байлё, якая перажыла яго, двух сыноў і дачок. Яго сын Кэн Маер, таксама філантроп, стваральнік Victorian Arts Centre; старшыня Аўстралійскай вяшчальнай карпарацыі, аднойчы нават быў запрошаны на пасаду генерал-губернатара Аўстраліі.
У час Вялікай дэпрэсіі 1930-х Маер востра адчуў адказнасьць перад грамадой, якая дапамагла яму дамагчыся посьпеху і ўласнага дабрабыту. Замест таго, каб звольніць працаўнікоў сваіх крамаў, ён радыкальны панізіў заробак кіраўніцтву, уключаючы сябе самога. На грамадскія працы для беспрацоўных Маер з уласнае кішэні даў 22,000 фунтаў. На Раство для 10,000 беспрацоўных Маер накрыў сьвяточны стол ў Royal Exhibition Building, а для кожнага дзіцяці перадаў падарунак. Усе спробы крытыкі Маера з боку яго паплечнікаў натыкаліся на сьцяну: той хто галадаў у дзяцінстве, як правіла імкнецца не дапусьціць такога зноў, у тым ліку і ў дачыненьні да чужых дзяцей.
Некаторыя сябры і кампаньёны Маера баяліся, што бізнэс разьвіваецца занадта хутка, але кампанія квітнела і амаль бязбольна перажыла пэрыяд дэпрэсі. Сацыяльны экспэрымэнт Сіда-Сімхі Баеўскага атрымаўся. Тым не менш, нялёгкае жыцьцё, тытанічная праца і перагрузкі адбіліся нэгатыўным чынам на здароўі аўстралійскага філантропа. 5 верасьня 1934 Сіднэй Маер памёр ва ўзросьце 56.
Завяшчаньне Маера дасягнула £922,000, а на яго пахаваньні прысутнічаў цэлы натоўп людзей колькасьцю амаль у 100,000. Дабрыня гэтага “рускага” не была забыта людзьмі. Вельмі хутка сям’я і сябры набожчыка заснавалі Фонд Сіднэя Маера, які па сёньняшні дзень працягвае філантрапічную дзейнасьць, распачатую яго заснавальнікам.
Да гэтага часу, самай вядомай філантрапічнай акцыяй фонда было будаўніцтва the Sidney Myer Music Bowl у Мельбурне ў 1958.
суббота, 21 мая 2011 г.
За исламизацию Европы! :)
«Мужчины являются попечителями женщин, потому что Аллах дал одним из них преимущество перед другими и потому что они расходуют из своего имущества. Праведные женщины покорны и хранят то, что положено хранить, в отсутствие мужей, благодаря заботе Аллаха. А тех женщин, непокорности которых вы опасаетесь, (сначала) увещевайте, (затем) избегайте на супружеском ложе и (наконец) побивайте. Если же они станут покорны вам, то не ищите пути против них». Сура «Женщины», аят 34.
воскресенье, 15 мая 2011 г.
бізнэс ёсьць бізнэс...
На сьвята 9 траўня давялося сутыкнуцца з супрацоўнікамі спэцслужбаў на турнікеце. Прайсьці празь яго мусілі ўсе ахвотныя пашпацыраваць пад сьцягам Перамогі.
Мяне затрымаў нейкі боўдзіла гадоў пад 40, у чорных акулярах, з самаробнай татуіроўкай на руцэ. На твары - самадавольства, адчуваньне ўласнай беспакаранасьці, адсутнасьць глыбокай думкі ці маральных перажываньняў. Унутр я так і не трапіў, бо мае нажніцы для паперы прымроіліся мясцовым рацарам плашча і кінжала зброяй масавай паразы.
Але я не пра тое. Прыдалося, што багацьце панскіх гарнітураў, залатых ланцугоў, крыжоў і прыпаркаваных непадалёк джыпаў - не ад бюджэтных заробкаў.
А ў купе з празнаньнем "былога" з Фрунзенскага, міжволі прыходжу да высновы, што нас кантралюе нейкая асаблівая каста дзяржаўных прадпрымальнікаў. І не вядома каму не спадабаліся мае нажніцы: перагоншчыку аўто ці ўладальніку салярыя...
вторник, 26 апреля 2011 г.
Пока молодой
Не беда, что только хлеб, и пусть вода, талая
Сердце обливай, согревай, кровь моя, алая
Не беда, что только хлеб, и пусть вода, талая
Сердце обливай, согревай, кровь моя, молодая
Казалось, только прилег, а тут уже без трех шесть...
И как назло сегодня тоже захотелось есть
Пора вставать... Почесав бороду с тоски
Я собираюсь на завод, ищу носки!
На ходу сплю, забегая в <<шестой>> трамвайчик,
Не ругайся тетя, опять сегодня зайчик
В сумке уже без масла бутерброд
Доброе утро, родной завод!
Сбиты по локти руки, не от скуки, бля
Отбивает пресс только ноты <<ля>>
Все очень рады, что завтра выходной
Кажется, не все так плохо, пока молодой
Не беда, что только хлеб, и пусть вода, талая
Сердце обливай, согревай, кровь моя, алая
Не беда, что только хлеб, и пусть вода, талая
Сердце обливай, согревай, кровь моя, молодая
И вот уставший иду с работы к турникету
Дядя, посмотри, в сумке ничего нету.
Мы строим и потому уставший взгляд
После трудовой недели, кровати ждут ребят
Я молодой, не сколотил капитальца
Плачет заводское небо, намокают пальцы
Зачем ты льешь, дождь? Я ж без обновки
Наступит день донора, тогда куплю кроссовки
Куда идти, впереди сегодня сто дорог?
Имея сто друзей сегодня одинок
Но все же радует, что завтра выходной
Кажется, не все так плохо, пока молодой
Не беда, что только хлеб, и пусть вода, талая
Сердце обливай, согревай, кровь моя, алая
Не беда, что только хлеб, и пусть вода, талая
Сердце обливай, согревай, кровь моя, молодая
воскресенье, 24 апреля 2011 г.
Радыё Свабода © 2011
Farid паслаў/ла вам спасылку на сайт /РС
http://www.svaboda.org/content/article/9502382.html
http://www.svaboda.org/content/article/9502382.html
--------------------------------------------------------------------
суббота, 23 апреля 2011 г.
Сэрбія гатовая да перамоваў пра падзел Косава
Сэрбія выказала гатовасьць да перамоваў пра падзел Косава, чыю незалежнасьць яна не зьбіралася прызнаваць. Галоўны ўдзельнік перамоваў з сэрбскага боку Борка Стэфанавіч заявіў у інтэрвію газэце “Бліц”, што “сэрбская перамоўная група не выключае магчымасьці перамоваў пра падзел Косава”.
Раней Бялград даваў зразумець, што можа падтрымаць ідэю падзелу з тым, каб населеныя сэрбамі паўночныя тэрыторыі Косава былі далучаныя да Сэрбіі. Урад Косава неаднаразова адхіляў такую магчымасьць, настойваючы на тым, што Косава мусіць заставацца ў сваіх цяперашніх межах.
www.svaboda.org
четверг, 21 апреля 2011 г.
среда, 20 апреля 2011 г.
вторник, 19 апреля 2011 г.
Жывы Магілёў - Таунхаус. у Нас и у Них.
Файны агляд магілёўскага таўнхаўсу...
http://mahiliou.livejournal.com/271773.html
---
This message was sent by pchala2009@hotmail.com via http://addthis.com. Please note that AddThis does not verify email addresses.
Make sharing easier with the AddThis Toolbar: http://www.addthis.com/go/toolbar-em
To unsubscribe, visit http://www.addthis.com/privacy/email-opt-out?e=UKcr0TPTN9NpgmuLddQ6wDLWMN0b0DfdPNU.wHXRNN8 in your web browser.
воскресенье, 17 апреля 2011 г.
четверг, 7 апреля 2011 г.
Зноў на кані
На днёх патэлефанаваў навуковы кіраўнік з прапановай на чарговы навуковы савет прынесьці напрацоўкі "сваёй тэмы". Сацьяграха пачала даваць свае вынікі....Саляны паход у актыўнай фазе.
понедельник, 28 марта 2011 г.
Песьня гэтага тыдня
Спи, я завтpа зайдy за тобою после семи.
Я зимнее солнце, и я появляюсь всё pеже и pеже.
Hет, так больно смотpеть, как кpасиво лежишь ты на теле pеки.
Ты боишься меня, ведь мои поцелyи как нож тебя pежyт.
Хэ-эй, Земля
Залей меня
Снегом талым.
Такая любовь yбьёт миp.
Cпи, я завтpа зайдy за тобою с пеpвым лyчом
Я хочy быть слабее, хочy быть с тобою всё чаще и ближе
Я тебя обожгy, но я всё же пpижмyсь своим жаpким плечом
К белым снежным гyбам, и yже никогда, никогда не yвижy
Хэ-эй, Земля
Залей меня
Снегом талым.
Такая любовь yбьёт миp.
Хэ-эй, Земля
Хэ-эй, Земля
Хэ-эй, Земля
Залей меня
Снегом талым.
суббота, 12 марта 2011 г.
31 сакавіка! Дэдлайн! Далоў асьпірантуру!
31 сакавіка я мушу сказаць апошняе слова ў сваёй эпапеі з асьпірантурай.
Патрабаваньні да мяне наступныя:
1.пераход на бясплатнае навучаньне па мэтавым накіраваньні;
2.звальненьне з працы;
3.пераход на 1 курс.
Мае адказы на гэтыя патрабаваньні:
1. Дурняў няма;
2.Дурняў няма;
3.Неактуальна.
Рэзюмэ:
Шукаем тэрмінова жытло, думаем пра іншае месца, лепш платнае.
Патрабаваньні да мяне наступныя:
1.пераход на бясплатнае навучаньне па мэтавым накіраваньні;
2.звальненьне з працы;
3.пераход на 1 курс.
Мае адказы на гэтыя патрабаваньні:
1. Дурняў няма;
2.Дурняў няма;
3.Неактуальна.
Рэзюмэ:
Шукаем тэрмінова жытло, думаем пра іншае месца, лепш платнае.
вторник, 8 марта 2011 г.
среда, 2 марта 2011 г.
At last...
У суботу ідзем на дыван да кіраўніцтва асьпірантуры - хочуць даць пад азадак нагой. Так накрылася медным тазам афэра чынавенства ад навукі па эксплюатацыі моладзі, а моладзь пазбавілася надзеі на таннае жытло. :-)
понедельник, 28 февраля 2011 г.
У Крынках прыгадалі Мар’яна Пецюкевіча
Мар’яна Пецюкевіча – даследчыка фальклору Беласточчыны прыгадалі на сустрэчы ў Публічнай біблятэцы ў Крынках. Мар’ян Пецюкевіч быў сведкам і ўдзельнікам беларускага нацыянальнага руху ў міжваенны перыяд.
Пасля ссылкі ў Сібір ён апынуўся ў Торуні, дзе працаваў этнографам пры новаствараным музеі. Ад імя гэтага музея Мар’ян Пецюкевіч даследаваў ваколіцу Гайнаўкі і Саколкі.
Паводле доктар Гражыны Харытанюк, дзякуючы даследаванням Мар’яна Пецюкевіча матэрыяльная традыцыя Беласточчыны не загінула:
– Яго вельмі цікавіла Беласточчцна – па-першае таму, што гэта цікавая краіна, памежжа, як ён казаў, польска-беларуска-літоўскае памежжа. У яго натуральна была свядомасць таго, што матэрыяльная культура беларусаў – знікае. Ён звязаўся з Галоўным праўленнем Беларускага грамадска-культурнага таварыства – там была этнаграфічная секцыя – і дзякуючы гэтаму ён мог даследаваць тэрыторыю Беласточчыны.
Спадчыну Мар’яна Пецюкевіча складаюць некалькі збораў этнаграфічных нататак з падарожжаў па Сакольшчыне.
Сустрэча ў бібліятэцы ў Крынках стала чарговым мерапрыемствам прысвечаным беларускай культуры і яе постацям. Цыклічныя сустрэчы ў крынкаўскай бібліятэцы арганізавала згуртаванне «Terra Incognita» з Крынак.
Пасля ссылкі ў Сібір ён апынуўся ў Торуні, дзе працаваў этнографам пры новаствараным музеі. Ад імя гэтага музея Мар’ян Пецюкевіч даследаваў ваколіцу Гайнаўкі і Саколкі.
Паводле доктар Гражыны Харытанюк, дзякуючы даследаванням Мар’яна Пецюкевіча матэрыяльная традыцыя Беласточчыны не загінула:
– Яго вельмі цікавіла Беласточчцна – па-першае таму, што гэта цікавая краіна, памежжа, як ён казаў, польска-беларуска-літоўскае памежжа. У яго натуральна была свядомасць таго, што матэрыяльная культура беларусаў – знікае. Ён звязаўся з Галоўным праўленнем Беларускага грамадска-культурнага таварыства – там была этнаграфічная секцыя – і дзякуючы гэтаму ён мог даследаваць тэрыторыю Беласточчыны.
Спадчыну Мар’яна Пецюкевіча складаюць некалькі збораў этнаграфічных нататак з падарожжаў па Сакольшчыне.
Сустрэча ў бібліятэцы ў Крынках стала чарговым мерапрыемствам прысвечаным беларускай культуры і яе постацям. Цыклічныя сустрэчы ў крынкаўскай бібліятэцы арганізавала згуртаванне «Terra Incognita» з Крынак.
четверг, 17 февраля 2011 г.
Гой па выбары
Хайман Апельман нарадзіўся 7 студзеня 1902 г. у Магілёве на берагах Дняпра ў сям’і артадаксальных габрэяў. Яго бацька эміграваў у Злучаныя Штаты ў 1913 г., а ўжо праз год да галавы сям’і за акіян перыязджае ўся сям’я. Да пераезду ў Амэрыку, Хайман пасьпеў павучыцца ў расейскіх школах, авалодаўшы прамудрасьцямі латыні, нямецкай, расейскай, польскай, грэцкай і еўрыта. Але хлопчык зусім не размаўляў па-ангельску. Прабыўшы ў Чыкага, малы Апельман пайшоў вучыцца ў бясплатную сярэднюю школу Ганса Хрысьціяна Андэрсана, за два гады цалкам засвоіўшы васьмікласны курс.
Скончыўшы падрыхтоўчую праграму, Хайман паступіў у Паўночна-Заходні унівэрсітэт, дзе вывучаў гуманітарныя дысцыпліны, і адначасова ва ўнівэрсітэт Дэ Пола па бакалаўрскай праграме права. З 1918 па 1921 гг. ён наведваў абедзьве вышэйшыя навучальныя ўстановы. Дзякуючы сваёй рэпутацыі, Апельман атрымаў ад унівэрсітэта Дэ Пола стыпэндыю на научаньне ў двухгадовай магістратуры. У 1922 г., пасьля сьмерці аднаго з прафэсараў, ён пачаў выкладаць паралельна заняткам і разбудоўваньню сваёй адвакацкай кар’еры.
Аднак пераможны паход Хаймана на навуковы алімп нечакана прыпыіўся ўвосень 1924 года: з-за велічэзных нагрузак малады чалавек перанёс нэрвовы ўдар. Вымушаны ўзяць адпачынак, новасьпечаны адвакат пакідае ў сьнежні Чыкага і едзе да сваіх родных на Захад і Сярэдні Захад. Прыбыўшы ў Дэнвер у сакавіку, Хайман знаёміцца з др. Джэймсам Дэвісам, пастарам Цэнтральнай Хрысьціянскай Царквы. Неўзабаве сьвятар пачаў навучаць маладога чалавека, падсілкоўваючы не колькі яго фізычныя, колькі духоўныя патрэбы. Дарога да прафэсыі слугі Езуса Хрыста была пракладзена.
Малады неафіт заставаўся ў Дэнвере да жніўня, адмаўляючыся вярнуцца ў Чыкага, дзе яго чакала бурная рэакцыя бацькоў. Апельман вырашыў не заставацца доўга ў горадзе, таму амаль адразу ён едзе на ўсход працаваць на Рэдзінгскай чыгунцы. Праз некаторы час Апельман завербаваўся ў амэрыканскую армію.
Тры гады ён служыў санітарам у вашынгтонскім Цэнтральным армейскім шпітале Уолтара Рыда. Пад час службы будучы сусьветна вядомы пастар наведваў абшчыну евангелістаў, дзе пазнаёміўся са сваёй будучай жонкай Вернай Кук. У 1927 г. Хайман пайшоў на сверхтэрміновую службу і быў пасланы ў Форт-Сіл у штаце Аклахома. У амерыканскай глыбінцы Апельман стаў арганізоўваць малельныя зборы, і ў сакавіку 1930-а стаў пастарам Цэнтральнай баптысцкай царквы ў Лоўтане, гарадку на паўднёвым захадзе штата Аклахома. У жніўне 1930 Апельман дэмабілізаўся з войска і 4 верасьня ажаніўся зь Вернай.
Пара пэўны час наведвала Паўднева-заходнюю баптысцкую тэалагічную сэмінарыю ў Форт-Уэрце. Апельман служыў пастарам у некалькіх мясцовых царквах да траўня 1934 г. пакуль не быў абраны адным з галоўных евангелістаў штата Тэхас.
Першая вялікая евангелісцкая сустрэча Апельмана адбылася ў Філадэльфіі ў 1942 г. і амаль адразу стала падзеяй у рэлігійным жыцьці краіны. Потым былі тысячы іншых сустрэч у такіх гарадах як Гранд-Рапідс, Мантгомеры, Луісвіл, Лос-Анджэлес,Сіэтл і інш. Місіянэрская дзейнасьць Апельмана таксам ўключала сустрэчы ў Грэцыі, Гішпаніі, Францыі, Расеі, Мексіцы, Інданэзіі, Японіі, Сінгапуры і Ганконгу.
Выбітны выхадзец з Магілёва напісаў больш за 42 кнігі ўключаючы такія творы як “Формула рэлігійнага адраджэньня”, “Сіла праз Дух Сьвяты”, “Адказ Госпада на чалавецкія грахі” і інш.
Домам і адначасова штаб-кватэрай евангеліста быў Канзас-сіці. У Апельмана было двое дзяцей: Эдгар (нар. у 1937) і Рэбэка (нар. у 1938). Памёр славуты пратэстанцкі прапаведнік у 1983 г.
среда, 9 февраля 2011 г.
«Менты»
Анатолий Рубинов
Жизнь у ментов такая непростая,
Опять зовут, опять на выезд им пора,
И днем, и ночью мирных граждан охраняют,
Рискую жизнями, лихие опера.
Ох, и менты, менты, менты!
Они с преступником «на ты»,
Его поймать для них пустяк лишь сущий,
Хоть не герои, но храбры,
Хоть простодушны, но хитры,
От сериала их и крючит нас, и плющит.
Хоть туповаты, но хитры,
Хоть неуклюжи, но храбры,
От них по телеку и плющит нас, и крючит.
Жизнь у ментов такая непростая,
Опять зовут, опять на выезд им пора,
И днем, и ночью мирных граждан охраняют,
Рискую жизнями, лихие опера.
Ох, и менты, менты, менты!
Они с преступником «на ты»,
Его поймать для них пустяк лишь сущий,
Хоть не герои, но храбры,
Хоть простодушны, но хитры,
От сериала их и крючит нас, и плющит.
Хоть туповаты, но хитры,
Хоть неуклюжи, но храбры,
От них по телеку и плющит нас, и крючит.
Гениальное стихотворение! Нет слов! :-))
суббота, 29 января 2011 г.
Общежитие высокой культуры быта
На гэтым тыдні да нас у інтэрнат завітаў адстаўны палкоўнік С. Сустрэча прайшла ў выключна дзелавым ключы:
вторник, 25 января 2011 г.
Амэрыканскі прафэсар з Круглага: Гары Шульман
У 1930 г. наш зямляк Гары Шульман стаў прафэсарам Ельскай школы права, а ўжо праз дваццаць зь лішкам год заняў пасаду дэкана гэтай сусьветна вядомай навучальнай установы.
Будучы дэкан Шульман нарадзіўся ў Круглым Магілёўскай губерні, тады маленькім мястэчку Расейскай імпэрыі, у 1903 г. у сям’і Сымон Шульмана і Цылі Клябанавай. У 1912 г. Гары разам з бацькамі, ратуючыся ад набіраючага размах уціску габрэяў, эміграваў у Злучаныя Штаты, дзе ў 1923 атрымаў ступень бакалаўра гуманітарных навук Унівэрсытэта Браўна. Праз тры гады здольны малады чалавек абараніў дыплом бакалаўра права, а яшчэ праз год, у 1927, стаў насіць ганаровае імя доктара юрыдычных навук. Выдатны пачатак для сына эмігрантаў зь Беларусі!Пасля непрацяглай прыватнай юрыдычнай практыкі ў Нью-Ёрку, доктар Шульман стаў сакратаром вядомага ў тыя часы суддзі Луіса Дэмбіца, але на гэтым амбіцыі маладзёна не вычарпаліся. Ужо ў 1930 г. здольны юрыст заступіў на пасаду выкладчыка ніжэйшага рангу сваёй альма-матэр – Ельскай школы права – куды мэтанакіравана імкнуўся патрапіць.
Навуковыя зацікаўленьні доктара Гары Шульмана тычыліся грамадзянскіх правапарушэньняў, адміністратыўнага права, а таксама працоўных кантрактаў. Яго вядомая лекцыя “Матывы, кантракт і права ў працоўных адносінах” цытавалася ў юрыдычных працах сотні разоў.
У 1941 Гары Шульман скончыў сваю “праграму мінімум” – работу, якая тычылася Камісіі генеральнага пракурора па адміністратыўных працэдурах. Па словах сучасьнікаў, гэтая праца стала адным з рухавікоў сучаснай эвалюцыі адміністратыўнага права.
Лічыцца, што Шульман быў адным з самых уплывовых людзей у гісторыі амэрыканскага працоўнага арбітражу. Яго “самым выбітным вынаходніцтвам”, - згадваў Юджыну Ростоў, – “было зацьвярджэньне рэгулярных працэдураў выкананьня палажэньняў працоўных кантрактаў.
Але нашага земляка нельга абвінаваціць ў выключна габінэтна-тэарэтычнай дзейнасьці. Акрамя навукова-дасьледчай працы, Пазьней Шульман шмат год працаваў трацейскім судзьдзём, разьбіраючы цяжбы між Ford Motor Company і прафсаюзам United Automobile Workers. Яго кніга 1949 г. “Спрэчныя пытаньні ў працоўных адносінах”, якую ён напісаў разам з вядомым эканамістам, стала першым выданьнем аб арбітражы паміж прадпрымальнікамі і прафзьвязамі. Пры сваім функцыянальным падыходзе ў духу праварэалісцкай традыцыі, кніга была наватарскі разьбіта па тыпах спрэчак, якія маглі узьнікнуць цягам дзеяньня працоўных кантрактаў.
Шульман быў вядомы як трацейскі суддзя са спакойным характарам, здаровым сэнсам, выдатным пачуцьцём гумару і выключным аўтарытэтам. Выбітны юрыст быў часовым сябрам праўленьня Нацыянальнай адміністрацыі узнаўленьня, і, у сваю чаргу, асацыяваным сябрам Нацыянальнай рады па вырашэньні працоўных канфліктаў у ваенны час. Акрамя таго, Гары Шульман узначальваў экспэртную групу па заробках працоўных пад час страйку 1952 г.
У 1952 г. Шульман дапамагаў вынесьці трацейскае рашэньне у час справы працаўнікоў авіяцыйнай індустрыі, вынікам чаго стала павышэньне заробкаў на 14 цэнтаў. У час Карэйскай вайны веды Шульмана зноў запатрабаваліся – яго паклікалі кансультантам у Камітэт па стабілізацыі заробкаў.Добра вядома, што шматлікія канфлікты, якія разьбіраў Шульман, насілі гвалтоўны характар, але яго высокі прафэсыяналізм станавіўся той ніткай, якая разьвязвала клубок супярэчнасьцяў.
Перад самай сьмерцю, у ліпені 1954, наш зямляк быў прызначаны дэканам Ельскай школы права, стаўшы, мабыць, самым вядомым ураджэнцам Круглага за ўсю яго гісторыю.У 1955 дэкан Гары Шульман памёр ад раку, а ў тым самым годзе быў зацьверджаны стыпэндыяльны фонд у яго гонар, у 1957 – навукова-дасьледчы фонд, а ў 1963 - адмысловы бібліятэчны фонд.
Хто ведае, як бы склаўся лёс Гарыка Шульмана як бы яго бацькі не пакінулі сваёй радзімы. Але чамусьці здаецца, што такіх вышыняў яму наўрад ці давялося б скарыць…
воскресенье, 23 января 2011 г.
Студенты-платники не хотят на бюджет даже после подорожания обучения?
Тутака можна прачытаць пра набалелае: http://news.tut.by/society/212338.html
На сёньняшні розум:
1. пайшоў бы у эканамісты ці лекары;
2. толькі платна;
3. толькі за мяжой.
БО беларускі бюджэт - гэта:
1.залежнасьць;
2.беспэрспэктыўнасьць;
3.згубленыы час.
Дзеці пойдуць іншым шляхам - нацягну маску таталітарнага таткі . :-)
На сёньняшні розум:
1. пайшоў бы у эканамісты ці лекары;
2. толькі платна;
3. толькі за мяжой.
БО беларускі бюджэт - гэта:
1.залежнасьць;
2.беспэрспэктыўнасьць;
3.згубленыы час.
Дзеці пойдуць іншым шляхам - нацягну маску таталітарнага таткі . :-)
пятница, 7 января 2011 г.
Жаночае, набалелае
Жаночы калектыў - справа спэцыфічная. Жаночы пэдкалектыў - цяжкі выпадак. Асабліва калі ў яго трапляюць мужчыны. Ёсьць у мяне адзін знаёмы, які, апынуўшыся сярод жанок, заангажаваўся ў плёткі. Адзін у яго - гандлюе шампунямі, адзін - ўвесну зьбіраецца сыходзіць. Хлопец, нібы, і нічога сабе, але варта было б рызыкнуць, і пайсьці ў іншыя сфэры....Дэградуе і пойдзе сядзець сярод тых, хто ўсьміхаўся 20-га з пахабных жартаў.
Сапраўдныя мужыкі пакуль за кратамі. Прыклад бяром зь іх.
Сапраўдныя мужыкі пакуль за кратамі. Прыклад бяром зь іх.
Подписаться на:
Сообщения (Atom)